Κάτι καθημερινό

Η μικρη καμπιουλα περιμενει τον ελεφαντα να αρχισει να περπαταει...

Του'πε μια...του'πε δυο...τρεις και του εσφύριξε "Προχώρα ντεεεεε...μας έσκασες!".

Ηθελε τόλμη και τσαγανό, να υψώσει φωνούλα στο θεριό με τις πατούσες που μοιάζανε τόσο μεγάλες, όσο το χωριουδάκι που χε περάσει την εφηβεία της εως τώρα...

Ο ελέφαντας συνέχιζε να μένει ακίνητος. Κάτι τον είχε λυπήσει, κάτι του είχε θυμήσει, κάτι τον είχε αφήσει στο ίδιο σημείο να περιμένει. Τί παράξενη ακολουθία κι αυτή!!! Ο ένας περιμένει τον άλλον και καταλήγουμε σε έναν άγνωστο χ, που πρέπει να ανακαλυφθεί απο την καμπιούλα, η οποία δεν έχασε ούτε δευτερόλεπτο αναμονής κι άρχισε το ψάξιμο.

Κάνει ένα σούρσιμο πίσω μαζεύοντας το πορτοκαλοκόκκινο κορμάκι της σαν ακκορντεόν και σπρώχνει κάτι εκατοστά. "Χαμφφφ...δεν την έχω εκπαιδεύσει την όπισθεν και η αναστροφή θα μου αφαιρέσει απαραίτητη πληροφορία της στιγμής και ίσως χάσω την λύση", σκέφτεται. Πού να περίμενες τέτοια σκέψης στο τοσο δα λιλιπούτειο κεφαλάκι της. Τσαφ...τσουφ...Η ιδέα πέρασε σαν αναμμένος γλόμπος με ταχύτητα τρένου. Τσαφ...τσαφ...τσουφ...Πιάνει το κρυμμένο φερμουάρ, το ανοίγει με αργό τρόπο και με μάτια συνεχώς και διακαώς καρφωμένα πάνω στο φίλος της, που'χε μείνει σαν μια τεράστια στήλη άλατος, βγάζει τον κατατροπωτή του χρόνου.

Μία φωτομηχανή τελευταίας ζωολογίας, με αυτόματα πλασ, έκτακτο αναλυτικό ζόουμ και ρυθμιστή απο τέρμα ευαισθησία εως αναισθησία σε οποιαδήποτε μετατόπιση των σπλάχνων και δερματοτριχωτών λεπτομερειών του εκάστοτε μοντέλου.

Ντριν, ντριιιν!!! Ενα διάλειμμα, για να εξηγήσουμε την 'ελεύθερη είσοδο' του τίτλου, ο οποίος όλο αυτόν τον καιρό δεν υπήρξε ποτέ προβληματισμός, αλλά σήμερα ήρθαν και κατσικώθηκαν δυο λεξούλες στο μυαλό. Δεν είναι μια ανάμνηση, δεν είναι ένα παραμύθι, δεν είναι κάτι στιγμιαίο ή μόνιμο. Είναι όλα αυτά μαζί και τίποτα, γιατί είτε σου βγαίνει είτε όχι, είτε είναι λογικό ή παράλογο, είναι κάτι...το κάτι που δεν εξηγείς ή μεταφράζεις, έρχεται και μηχανικά και μετά απο υπολογισμό. Ολα το κάνουν υπαρκτό, ακόμα κι αν εσύ ο ίδιος δεν το λογαριάζεις ως σημαντικό ή ανώφελο. Αρα, αν θες μπορείς και να τον αγνοήσεις...είναι κάτι καθημερινό!

video